Herkes en az diğeri kadar deliydi ve hayat bir sürü saçmalıktan ibaretti. Ne mutlu ki iyi anlar da oluyordu, herkes ne demek istediğimi biliyor ve sadece bu bile yeter, hayat buna değiyor, geri kalanın en ufak bir önemi yok. Temelde, büyük bir fark yaratmadan her şey olabilir, her şeyin fani olduğuna ikna olmuştum ve yarım şişe tekila yuvarlamıştım, sokaktaki palmiyeleri görüyordum ve rüzgâr içime işliyordu.
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.