Halit Ziya'nın ilk yazdığı kitabı. Türk edebiyatındaki realist roman anlayışının ilk örneğidir. Kitap fuhuş yapan bir kadının(Mihriban) aynı bataklığa kendi kızını (İkbal) ve sokakta yaşayan, annesi babasını küçük yaşta kaybeden, kimsesi olmayan bir kızı (Mazlume) anlatıyor. Namuslu bir ailenin oğlunu(İhsan) o da o yola düşüyor ve hem İkbal'in hemde Mazlume'nin ölmesine neden oluyor. Sonunda Mazlume İhsan'ı boynundan ısırarak öldürüyor.