Şiir evrenini çok sevdiğim, şiirlerini okurken insanın içini "yaşama sevinci" dolduran Orhan Veli'nin Nahit Hanım'a yazdığı mektuplar beni hayal kırıklığına uğratmış ve hatta üzmüştü.
Bu kırıklıkla ve biraz da tereddütle elime aldım "Şairin İşi"ni. Neyse ki korktuğum gibi olmadı. Yanlış bir algı oluşturmak istemem. Şiirlerindekine benzer bir yaşama sevinci akmıyor yazılarından. Ama başka türlü etkileyici bir Orhan Veli görüyoruz burada: Entelektüel ve memleket meselelerine de bigâne kalmayan bir Orhan Veli.
Şairin İşi, Orhan Veli'nin dergilerde yayınlanan düzyazılarından oluşuyor. Bu yazıların büyük bir çoğunluğu sanat, edebiyat ve dil üzerine. Bazıları eserlerin yorumlanması üzerine, bazıları tanıtım amaçlı, bazıları da eleştiri ve cevap niteliğinde. Bu konuların dışında memleketin ahvaline dair güncel konulara dair cesur yazılar yazdığı da görülüyor.
Beni en çok etkileyen ve bu yazıları sevdiren şey ise Orhan Veli'nin işlek dili oldu. Orhan Veli'nin düzyazıları da şiiri gibi sade ve yalın, tumturaklı sözler söyleme derdinde değil ama hedefi hep on ikiden vuran cinsten.
Yazıların ekseriyeti fıkra ya da söyleşi tarzında metinler. Bir kısmı da eleştiri yazısı olarak alınabilir. Kitabın sonunda o dönem Orhan Veli'yle yapılan konuşmalar (söyleşiler/mülakatlar) da var. Bunların en keyiflisi, Orhan Veli'nin yakın arkadaşı da olan Sait Faik kaleminden çıkmış olanı.
Orhan Veli kısacık ömrüne neler sığdırmış. Kısacık ama kocaman yaşamış.
