Acı... Biri bana kitap ne anlatıyor diye sorsa vereceğim tek cevap bu olurdu... Yıldız bekçisi köpek ayçiçekleri dolu kapağıyla bize sıcacık bir hikaye vaadediyor ve bu vaadi de fazlasıyla karşılıyor; kapağı açar açmaz daha ilk sayfasında ağlamaya başlıyorsunuz... Sayfaları çevirdikçe ağlamanız geçer sanıyorsunuz ama olmuyor. Her bir cümle ile daha fazla yaralıyor ve ilk kısmın sonunda da size tokat gibi çarpıyor. Açıkçası ilk hikayeyi bitirdikten sonra devam etmemeyi düşündüm çünkü hiçbir insan kendisine bile isteye böyle bir kötülüğü yapmamalı. Ama kitapları yarım bırakmayı sevmediğim için ikinci kısmı da okuyup bitirdim ve diyebilirim ki iyi ki bitirmişim. İkinci hikaye biraz daha insaniydi, en azından ciğerlerim bana kaldı... Köpek besleyen biriyseniz kitap sizi olduğundan on, yüz, bin kat yaralayacak. Özellikle de benim gibi köpeğinizin hasta olduğu bir zamanda okumuşsanız ruhunuzu pekala teslim edebilirsiniz. Ama okuyun. Çizimlerinin güzelliğinin yanı sıra cümleleri de yüreğinize dokunacak çünkü. Benim etkisinden çıkmam için saatlerce ağlayarak köpeğimi sevmem ve gece de ona sarılarak uyumam gerekti. Hala zamanımız varken, onlar hayatımızdayken, gelecekte "keşke daha fazla zaman geçirseydim" dememek için şimdi, onların kıymetini ne kadar bilsek az... 10/10

Yıldız Bekçisi KöpekTakashi Murakami · Gerekli Şeyler · 2022599 okunma

·

686 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sezen Gözde Demirci