Son yıllarda, kendi alanım müzikolojinin yanı sıra sosyolojiye olan artan ilgimle birlikte bir süredir müzik sosyolojisinin kurucu sayılabilecek metinleri ve incelemelerine yoğunlaştım. Sanatçının sosyolojisi diyebilecegimiz bir inceleme. Yani sanatı kutsal, sanatçıyı dâhi konumuna yerleştiren 'idealist' bir sanat kuramının 'deha' kavramını sorguluyor Elias. Bunu yaparken de adeta sanatın üzerindeki o kutsal haleyi daha insani, daha toplumun içinde ve sanatçının yetiştiği çağın koşulları ve sanat anlayışı içinde ele alıyor. Aslında, kitabı okuduktan sonra genel olarak o muhteşem, 'yaratıcı', 'dâhi' sanatçı imgesini bir kez daha gözden geçirmeniz gerektiğini hissediyorsunuz. Neticede Mozart da oldukça insani ihtiyaçları olan, bireysel olarak toplum tarafından belirlenmiş belirli sınırları aşmanın zor olduğu bir dönemde o sınırları taşarak hayallerine ulaşmak arzusu duyan, kendi içinde mücadele veren biriydi. O da bir çocuk oldu, babasının yakın himayesinde yetişti. Her şey onun içindi, gelecekte iyi bir konum edinebilsin diye didinip duran onun yerine karar veren ona hep kol kanat geren bir babanın yanında büyüdü. Gerek babası, gerekse sanatçının sipariş usulü eser bestelediği ve sınırları da bir hayli belirli olan bir sanat kanonunun izin verdiği ölçüde hareket alanı vardı. Hem bireyin iç dünyasının bir nevi psikolojik çözümlemesi hem de dönemin toplumsal koşulları içinde sanattan ve sanatçıdan beklenen ve beklenmeyen özellikleri birlikte değerlendiriyor Elias. Ben okurken büyük bir dikkatle ve ilgiyle takip ettim. Meraklı okurlara bir sosyolojik metin olarak dilinin de ağır olmadığını söyleyebilirim.

Mozart - Bir Dahinin Sosyolojisi ÜzerineNorbert Elias · Kabalcı Yayınevi · 201054 okunma

·

109 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ezgi Tekin