Yeraltı edebiyatı katagorisinde dahil edilen yazarın kalemiyle ilk tanıştığım kitabı oldu. O kadar çok şey anlatmak istiyorum ki ama zihnimdeki fikirleri aktarabilir miyim, inanın ki bilmiyorum. Kitap yurtdışında ödüle layık görülmüş ve ülkemizde de filmi mevcut. Konusu, yasadışı insan kaçakçılığı yapan Ahad'ın bu işlere oğlunu da dahil etmesiyle başlıyor. Gazâ. 10 yaşında tecavüze uğrayan, o yaşlarda bir insanın ölümüne sebep olan, 14 yaşında ise içinde sessiz çığlıkları barındıran bir insana tecavüz eden birisi. Daha, tüm herkesi içinde barındırmasına rağmen kökleri Gazâ'ya ait. Daha, 9 yaşında başlayan bir çocuğun hayat hikâyesi. Gazâ'nın hikayesi. Kitabın ilk kısımlarında ilk çıkardım anlam, herkesin çocuk sahibi olmaması gerektiği. Kalbinizin leşliği etrafı zehirlerken yanı başınıza dünyanın en masum varlığını yerleştirmek, cinayetten başka bir şey değildir. Öldürmek sadece bedenin işlevini tamamen yok olması demek değildir. Gazâ 9 yaşındayken babasının ona ilk görevini vermesiyle bu yola ilk adımını atıyor. Zaman geçtikçe mültecilere nefret, öfke duygusu gelişip zihnine yapışıyor ve onun adımlarının bataklığa daha çok batmasına sebep oluyor. Eğer hayatın tozpembe bulutlardan ibaret olduğunu ya da size sadece o yönünü gösteren kitapları okuyorsanız, bu kitabı okumamanızı öneririm. Burada karakterin içindeki fırtınaların zihninde çarpışmasını, kurtulmak istediği zamanlarda dahi, daha çok savrulduğunu ve savurduğunu görüyorsunuz. Bir geminin su alması gibi. Çatlakları görüyorsunuz. Denizin ortasında yapayalnızsınız. Su doluyor. Daha çok doluyor. Daha çok. Daha. Kitabın içine giripte müdahale etmek istediğim, okuduğum paraglarflarda kendimi sorguya çektiğim, bazen hissettiğim ama anlamını yazıya dökemediğim şeylerin bir paragrafa sığdırıldığını görmek, bu kötülüğü de yapamazsın diye kitabı kapattığım yerler oldu. Bazen soğuk su yüzüme çarptı bazen o soğuk suyu içtim. Ama yinede kitap bittiğinde 'iyi ki okudum' dedim. Iyi ki... Alıntılar: °°Farkında değillerdi belki, ama ben de o depoda onlarla sıkışıp kalmıştım. Üstelik benim nefretim, sadece içimdeydi. °°Uçurtmanın kuyruğuna simit parçaları bağlayıp gökyüzündeki kuşları beslemeye çalıştığın günleri hatırlıyorum da... Nereden nereye... Değil mi? °°Oksijen öyle bir lanetti ki onu içime çekmeye mecburdum. Ve öyle bir lanetti ki, içime her çektiğimde, kendi mezarında canlı kalan bir firavundum. Faydalı olabilmişsem ne mutlu.

DahaHakan Günday · Doğan Kitap · 202313,6bin okunma

·

3.014 görüntüleme

Ayşe

@ayssetas1 ·

24 Ocak 22:50

Eline sağlık listeye eklendi ✔️

kusbakisimg

@Gamzemunevver ·

25 Eylül 2022 12:01

Çok güzel ve samimi bir kitap incelemesi olmuş.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.