Sonunu bildiğin bir öyküyü okurken de ağlar mısın? Madeline Miller öyle ustaca anlatmış ki... Epik öykülerin bugüne kadar yan rollerde bahsedilen karakterlerin bakış açılarından anlatılması güzel. (Kızların Suskunluğu da çok iyiydi örneğin) Patroklos'un dediği gibi, öldürdükleri ile mi hatırlanmalı kahramanlar? Kitapta eşcinsellik var diye inceleme yazanlara bir haberim var bu arada; görmezden gelseniz de, protesto etseniz de, eşcinsellik var. Dünyada, doğada, tarihte... Kimin kime aşık olduğu değil meseleniz. Erkeğin erkine zeval gelmesinden korkuyorsunuz. Bu aralar başkasına karışmanın da bahanesi oldu, "ben anneyim/babayım" denilince akan sular durmalı herhalde:) Kitap zaten yetişkinlere hitaben yazılmış, çocuklara değil. Yani çocuğuma okutmam demek manasız. Yaşına göre kitaplar okusun zaten, kan gövdeyi götürüyor kitapta, eşcinselliğe mi takıldınız? Çocuklarınızı her yerde karşımıza çıkan eril küfürlerden, tecavüz espirisi yapan davarlardan, cinsiyetçi oyunlardan koruyor musunuz? Asıl tehlike onlarda, çocuklar eşcinselliği öğrenmez bu bir seçim değil, yönelimdir. Ama kadını mal olarak görmeyi, erkek olduğu için kendini hak sahibi sanmayı çevresinden öğrenir. Not: Thetis'in oğluna ve oğlunun aşkına burun kıvırıp, bebekken annesinden alıp kilden şekil verir gibi büyüttüğü torununun narsist tecavüzcü bir ergene dönüşmesine ne demeli?

Akhilleus’un ŞarkısıMadeline Miller · İthaki Yayınları · 202013,6bin okunma

·

84 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Duygu