Tolstoy en sevdiğim klasik eser yazarlarının başında gelmektedir.Kitabı okudukça Sabahattin Ali' nin "İçimizdeki Şeytan" romanı zihnimde canlandı kitap boyunca ve kitabın sonuna kadar çeşitli karşılaştırmalarla beraber benim için iki ayrı kitap süreci yaşadığım bir serüven oldu. İnsanoğlu olarak içimize iyilik ve kötülük tohumları bırakılarak dünyaya sınanmak üzere gönderildik.Kimimiz içimizdeki kötülüğün yeşermesine izin vermemek için çabalar sarfederken kimimiz de kötülüğü bilerek, isteyerek yeşertiyoruz.İşte bu noktada suç her defasında şeytana atılıyor.Bir nevi içimizdeki vicdan denen illetten kurtulmak için yapıyoruz belki bunu.Çünkü "vicdan bu hayatın zehridir." Tolstoy’un Yevgeni’si ile Sabahattin Ali’nin Ömer’inin benzer yanları asıl şeytanın kendi içlerinde olduğunu anlamalarıdır. İki kahramanı kötülüğe iten sebepler nefis, benlik, yasak, sınanma, düşüş gibi kavramlardan yola çıkarak ele alındığında kötülüklerinin bilinçli olduğu ve özgür iradeleriyle kötülüğü seçtikleri görülür.Kötülüğe bakış açısı noktasında Tolstoy insani zaafları temele alırken Sabahattin Ali’nin toplumsal koşulları ve kişilik özelliklerini temel aldığını görmüştük. Tolstoy ve Sabahattin Ali, insanoğlunun kendi nefsinin elinde bir nevi oyuncak olduğunu, nefsine söz geçiremeyen kahramanlarının iradi kötülüğü seçtiklerini ve böylece bilinçli kötü olduklarını vurguluyorlar. Her iki eserde de aslında “içimizdeki şeytan” denilen kaçış noktası şudur: hatalarımızın sorumluluğunu üstüne atabileceğimiz, gerçeklerin acıtan yüzünden kaçmamıza olanak sağlayan, kendimizi kurban gibi göstererek sütten çıkmış ak kaşık misali aklanabileceğimiz bir araçtır. Kahramanların iradelerine sahip olamayıp kendilerini kötülüğün akıntısına bırakmaları, yasak olanı seçip ruhlarını kirletmeleri ve kendilerince bir düşüş yaşamaları bu yönüyle benzerdir. Şeytan insanları kötülük yapmaya zorlayamaz, kötülükleri güzel göstererek kötülük yapmaya teşvik eder. Bu nedenledir ki onun insanlar üzerindeki gücü kendisi ile ilgili değil, insanoğlunun iradesini kötüye kullanmasıyla ilgilidir. Bir bakıma şeytan, insanda var olan potansiyel kötü eğilimleri destekleyen bir güçten başka bir şey değildir.Bu sebeple yaptığımız kötülüğü şeytana devretmek yaptıklarımıza kılıf aramaktan başka bir şey değildir. Davranışlarımız da insanın yetiştirilişine göre iyi veya kötü vardır ve kötülük probleminde sosyal çevre ve yaşantımızın önemi kesinlikle en temel etkendir.Yani kendisini kurtaramayanı kimse kurtaramaz.Bunu zaten Yengeny'nin kitabın bir bölümünde geçen alıntısından daha net anlamaktayız. "Beni kendimden kurtarın." Kötülüğün temelinde bireyin kötü niyeti vardır. Çünkü her insanın içinde derinlerde bir yerde uyuyan kötülük tohumu mutlakavardır. Ve bu kötülüğün ister doğuştan gelen özelliklerle ister yaşamın getirdiği koşullarla dışavurumu bizler için kaçınılmazdır.Bizlerin yapması gereken bu kötülüklere giden yolu kesmek ve içimizdeki kötülük tohumlarını yok etmektir. Çevremizde bu zamana kadar suça karışmamış, ama kalbinde potansiyel kötülük barındıran pek çok kişi vardır.Adli sicil kayıtlarının temiz olması onları kesinlikle temiz yapmıyor.Gerek toplumdan dışlanma korkusu, gerekse yasalardan çekindiği için kötülük yapmamış ya da kıyısından geçmiş bu kişilere verilebilecek eğitim gene ailelerimizden geçmekte.Onları erdem sahibi birer birey olarak hazırlamak, topluma, dogaya, hayvanlara saygılı bir birey olması için çalışmalar yapmak bu topluma olan borcumuz ve ödevimizdir.Keyifli okumalar.

ŞeytanLev Tolstoy · Bordo Siyah Yayınları · 20184,404 okunma

·

443 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.