Genelde hikayelerinde hüzün etkilidir. Bu kitapta da hüzünlü sahneler vardı ama ilk kez bir Hoyt romanına güldüm. Edward'ın bazı yerlerdeki ani patlamalarında kahkaha attım. Mesela ilk sahnede yardımcısı sekreteriniz ayrıldı deyince adamın kafasına bir şeyler atması, Anna evlilik teklifini kabul etsin diye yardımcısını göndermesi -sonuçta hayır cevabıyla geri döner- kabul etmeyince Anna'yla arasında geçenler baya güldürdü. Tek kötü yanı kapağı. Yeniden bastılar ama keşke kapakta değişikliğe gidilseydi.
