2.kez okuyorum bu kitabı. Lisede okuduğumda kitabı bir yandan severken bir yandan da kadının bu kadar bağımlı olması, kendi kendine yetememesi, yaşadığı boşluk hissi bana hem saçma gelmişti hem de sinirlerimi bozmuştu. Şuan ise durumu daha normal karşılıyorum hatta stalk gibi bir imkan olmadığı zamanlarda günümüz gençlerinin yapabileceği şeyler gibi geliyor bana. O seviyor diye birçok şeyi bizim de sevmeye çalışmamız, storyde paylaştığı şarkıları dinlememiz, spotifyını bile bulmaya çalışmamız, paylaştığı yerlere gitmemiz, okuduğu kitapları okumamız... Tıpkı bilinmeyen bir kadının o seviyor diye gece binlerce kitap okuması gibi, yürüdüğü yollardan yürümesi gibi... Bir ömrün böyle bittiğini görmek kötü ama ne olursa olsun yaşadığı heyecanlar güzel. Sanırım heyecansız, sıkıcı bir hayat sürmektense bu pek kısa süren güzel anların olduğu yaşamı ben de tercih ederdim. Adamın daha sonra ne yaptığını, ne kadar düşündüğünü, bu olayı ne kadar umursadığını daha fazla öğrenmek isterdim. Tahmin etmesi zor değil tabii. Merak ettiğim diğer kısım da kadının en azından çocuğunu doğurana kadar olan süreçte ne kadar mutlu olduğu, güldüğü, yaşadığı sıradan anlarda nasıl olduğu. Karşılık bulamayan günümüz ilişkilerine baktığımda bilinmeyen kadının, mutluluğu kendisinden esirgediğini düşünürüm. Mektubunda hep onunla ilgili olaylardan bahsetmiş çünkü diğer anlarda nasıl olduğunu bilmiyoruz. Sevginizde karşılık bulmanız, bulamasanız da mutlu olmayı ihmal etmemeniz dileğiyle, hoşça kalın.

Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · İndigo Kitap · 2017225,9bin okunma

·

743 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cansu