Manolya beyaz bir çiçekmiş. İri iri açarmış dallarda. Soylu bir kokusu varmış. Hafiften, belli belirsiz. Ama bir kere koklandımı, buruşuk, kavruk bir şey oluverirmiş. Rengi pas rengine dönermiş. Hani güzel bir dostluk bir çift kem sözle nasıl yok olursa öyle.
Sayfa 150 - ötüken neşriyat
·
111 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.