Dücane Cündioğlu'nu ilk kez bu eserle tanımış oldum. Mazisine,geleneğine, inançlarına sıkı sıkıya bağlı bir yazarın/düşünürün insanın "duruş"unu,"dava"sını konu edindiği güzel bir eserdi. Yazarın dili şiirsel,akıcı. Cümleler hikmetlerle dolu. Yazar,hakikate çağıran bir münadi gibi okura sesleniyor ve inancında sebatkar bir ses yankılanıyor.
