Kernberg bu kitabında Kohut’u yıkıcılığa ve saldırganlığa incelemeye olanak vermemesi sebebiyle eleştiriyor. Şiddetli aktarım ve karşı aktarımı terapinin esası olarak değerlendirerek bunları tüm kitap boyunca ele almış. Narsisistin, savunma bakımından sınırduruma benzediğini ama sınırdurumdan ‘’daha iyi psikososyal işlev’’ gösterdiğini savunmuş.
