Kumru doğmadan iki yıl önce iki yaşında ölen kardeşinin kimliğiyle ve adıyla başlıyor hayata Kumru. Yıllar sonra “Kuş adı vermeyin kızlara uçup giderler” diyen Meryem ebenin korkusu gerçek oluyor ve Kumru evlenip gurbete, İstanbul’a gidiyor. Bir apartmanda kapıcı olan Pehlivan ve evlere temizliğe giden Kumru’nun hayatı zamanla bambaşka bir hale geliyor. Televizyonu, buzdolabını, fırını sanki Kumru kullanmıyor da onlar Kumru’yu bir kumanda ile yönetiyormuş gibi hayatına egemen oluyorlar ve masum ve güzel köylü kızı sıcaklığıyla sevdiğimiz Kumru başka bir insana dönüşüyor. Öyle ki kitabın sonlarına doğru Kumru’dan soğuduğumu, ona kızdığımı öyle derinden hissettim ki sanki okuduğum bir polisiye romandı ve Kumru da katildi. Tahsin Yücel’den okuduğum ilk kitap olan “Kumru ile Kumru” eminim ki son olarak kalmayacak. Dili kullanışı, kelimeleri gibi detaylar okurken “Keşke herkes böyle yazsa da Türkçe kelimelere yabancılaşmasak!” dedirtti hep bana. Herkes dili Tahsin Yücel gibi kullansa ama kimse Kumru gibi eşyaya tutkun olmasa keşke!

Kumru ile KumruTahsin Yücel · Can Yayınları · 20181,476 okunma

·

1.037 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esra DOĞRU