İZMİR: "annesinin kızı...": annesinin kızı... şu an bazılarınız belki yazdıklarımı duygu sömürüsü sanacak belki dikkat çekmek için yaptığımı düşünecek ama kimin ne düşündüğü ne dediği umurumda değil anlattıklarım sadece yükümü atmak için bulduğum bir çözüm ama biliyorum ki anlamayanlar gibi anlayanlar da var belki de aynı kaderi paylaştığımız insanlar var... yaklaşık dokuz ay önce annem burun tıkanıklığı ile hastaneye gitti doktor önemsemeden eline sprey tutuşturup eve gönderdi annemin şikayeti geçmeyince bir sürü doktora gitti sonrasında annemin burnunda tümör olduğu ortaya çıktı yani kanserdi annem her gün kemoterapi görmeye başladı eve geldiği günlerde o kadar yorgun oluyordu ki benim içim parçalanıyordu kalbimin bir yarısı yuvarlanıp yere düşüyor bir daha birleşmiyordu sonrasında Allahıma şükürler olsun ki ışın tedavisine başladı ama şimdi de tat almıyor yanına gidip saatlerce kokusunu içime çekmek istiyorum bırakmak istemiyorum onun bir biçimde benden ayrı kalması beni delirtmeye yetiyor biliyorum belki beni takip edenler ağır ergen sanıyor veya keko gibi görüyor ama ben bu kadar ağır bir yükün altında gülmeyi de unutmak istemiyorum komik tavırlarımın yanı sıra içimde taş taşıyorum yaşadıklarım ağız geliyor kısa bir ara versem hayatıma sonra geri gelip tekrar güzel günlerime dönsem olmaz mı diyorum ama bu güzelliklerden kendimi mahrum bırakmak da istemiyorum

şu an bazılarınız belki yazdıklarımı duygu sömürüsü sanacak belki dikkat çekmek için yaptığımı düşünecek ama kimin ne düşündüğü ne dediği umurumda değil anlattıklarım sadece yükümü atmak için bulduğum bir çözüm ama biliyorum ki anlamayanlar gibi anlayanlar da var belki de aynı kaderi paylaştığımız insanlar var... yaklaşık dokuz ay önce annem burun tıkanıklığı ile hastaneye gitti doktor önemsemeden eline sprey tutuşturup eve gönderdi annemin şikayeti geçmeyince bir sürü doktora gitti sonrasında annemin burnunda tümör olduğu ortaya çıktı yani kanserdi annem her gün kemoterapi görmeye başladı eve geldiği günlerde o kadar yorgun oluyordu ki benim içim parçalanıyordu kalbimin bir yarısı yuvarlanıp yere düşüyor bir daha birleşmiyordu sonrasında Allahıma şükürler olsun ki ışın tedavisine başladı ama şimdi de tat almıyor yanına gidip saatlerce kokusunu içime çekmek istiyorum bırakmak istemiyorum onun bir biçimde benden ayrı kalması beni delirtmeye yetiyor biliyorum belki beni takip edenler ağır ergen sanıyor veya keko gibi görüyor ama ben bu kadar ağır bir yükün altında gülmeyi de unutmak istemiyorum komik tavırlarımın yanı sıra içimde taş taşıyorum yaşadıklarım ağız geliyor kısa bir ara versem hayatıma sonra geri gelip tekrar güzel günlerime dönsem olmaz mı diyorum ama bu güzelliklerden kendimi mahrum bırakmak da istemiyorum

902 görüntüleme

Cansu

@14062022 ·

30 Mayıs 2022 20:55

Hani bazen içinde bir yangın vardır ama sen yinede gülümsemeye çalışırsın. Okuyunca aklıma bu geldi. Umarım annen kısa zamanda eski haline döner. Gülümsemeyi bırakma :)