Bilirsiniz kimdir Murtaza? Kimdir Kolağası Hasan Bey? Bilmezsiniz? Alsa idiniz kurs, görse idiniz sıkı terbiye amirlerinizden bilirdiniz kimdir Murtaza hemda Kolağası Hasan Bey.
Şu anda "yukarıda Allah, Ankara'da devlet, hemda hükümet, burda da ben!" zehirlenmesi yaşıyorum. Üstelik işin içine Kolağası Hasan bey de karıştı, kurtarın beni! :))
Öze dönülüyor... Loading... %98... %99... %100... Completed!
Merhaba arkadaşlar. Çok eğlendim, çoook. O kadar keyifli bir kitaptı ki... Çabucak bitirmek istedim, çünkü biraz daha sürseydi, paylaştığım alıntılardaki yazım hatalarından ötürü, TDK yetkilileri beni içeri atmaya gelecekti... :)
Gelelim kitap hakkındaki düşüncelerime:
1)Çok eğlendim, çünkü Murtaza hemşehrim, benim gibi muhacirdi. Orhan Kemal'in yazım şekline, kulağım konuşma biçimi olarak aşina olduğu için, sanki yanımda bir akrabam konuşuyor benimle de, ben ona gülüyorum gibi hissettim.
Laf aramızda, bizim akrabalar biraz Murtaza'ya benziyor. Nasıl diye sorarsanız, kendilerini çok beğenmişlerdir, yaptıkları işi kimsenin onlardan daha iyi yapamayacağını sanırlar. Bir olayı anlatırken pireyi deve yaparlar ve kendilerini dev aynasında görürler. Bu olaylara çok alışkın olduğumdan ve çokça güldüğümden kitap aşırı hoşuma gitti, sanki tanıdığım birinin biyografisini yazmıştı sevgili Orhan Kemal...
Murtaza'nın bizimkiler gibi anlattıkça anlatması, anlatmaktan ve abartmaktan bıkmaması, çok dikkatimi çekti. Benim yaşadığım durumların aynısını kitaptaki kişiler de yaşıyordu. "Gına" üstünüze koşarak geliyordu, ama Murtaza size birşeyler anlatmaktan bir türlü bıkmak bilmiyordu.. "Demek ki bizimkilere doğru kişilik tahlili yapmışım," diye düşündüm.
2)Murtaza bir tür psikanaliz kitabı türünde olmuş aslına bakarsanız. Bildiğimiz üzere Orhan Kemal çok gezermiş, halkın nabzını tutmayı çok iyi bilen bir yazarımız, bu da kitabında fazlasıyla hissediliyor.
Ayrıca aşırı obsesif bir adamdı Murtaza. O zamandan obsesyon hastalığının ülkemizdeki türlerinden birini gözümüzün önüne sererek, acayip güzel bir psikanaliz yapmıştı Orhan Kemal, belki farkında olarak belki de farkında olmadan...
3)Çok dikkatimi çeken şeylerden biri de Murtaza'nın kız çocuklarını evlattan saymamasıydı. Aslında, o zamanın aşırı ataerkil toplumundan başka bir şey beklemiyordum elbette, ama erkek çocuklarının da Kolağası Hasan bey gibi olmadığını görünce, onlara ettikleri... Eskilerden beri süregelen pedagoji konusundaki cahilliğimiz, çocukları kendi malımız gibi görme yanlışımız... Çocuklar boyama kitabı değildir, onları istediğiniz renklere boyayamazsınız... Murtaza da boyayamadı nitekim...
4)Kitabı okurken Balkan şivesi zehirlenmesine tutuldum. Kısa süreli Türkçe kurallarına uygun cümle kuramadım. Bir de kulak aşinalığım olunca, aldı dilimi bir balkan şivesi ve bozuk bir türkçe... :)
Velhasılıkelam, kitabı çok beğendim, çok eğlendim, eğer kafanızı dağıtmak, gülmek, hem de kaliteli bir kalem okumak isterseniz buralara bir uğramanızı tavsiye ederim. Keyifli okumalar...
