Güzellik, kendi özel bakış açımıza mı bağlı? Kendi hassasiyetimize mi? Güzellik müzelerde tutulan tabloların içinde midir? Keats'in lirik bir şiirinde midir? Ya da belki, büyük bir edebi eserin içinde bir cümle okursunuz ve bu tek cümle bütün kapıları açmaya yeterli olur. O halde, her birimiz için güzellik ne anlama gelmektedir? Yüz müdür, beden midir, bir başkasına karşı hissettiğimiz şefkât hissi midir, bir cömertlik, bağışlama, harika bir resme bakarken duyduğumuz derin bir haz hissi midir?
Yoksa güzellik, kendi olmadığı zaman mı vardır? Kendi sorunlarımla, kendi acılarımla, depresyonumla ve içimde toplanmış hayatın tüm meşakkâti ile, yani "ben" ile ilgili endişe duymadığım zaman mı? Bu "ben", bir an için bile olsa, var olmayı kestiğinde, beyin hiçbir sınırlama hissi olmadan sessiz kaldığında mı güzellik vardır?
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.