Nasıl başlasam bilemedim ama bittiği andan itibaren Haksızlık dedim. Evet Maria Dolz alışkanlık haline getirdiği izlemekten keyif aldığı sevdalı bir çifti görmek için her gün aynı yere gidiyor. Ve çiftimizden Miquel kötü talih neticesinde ölüyor ama kitabın sizi içine çektiği kısım buralar değil bence kesinlikle. Kitap boyu ölüme dair söylenenler " ölenlerin geri gelmesinin hiç de iyi olmayacağı" düşüncesi beni bir noktada usandırdı. Ve evet keşke bu kitaptan önce Dumas'ın " üç silahşör" 'ünü Ve Balzac ' ın " Albay Chabert" ini okumuş olsaydım ama sonunun ikisinden birine dayanma ihtimali zaten oldukça aşikar ve beklediğim bir durumdu benim için. Ben de bu nokta da pek sevgili Orhan Pamuk'un " Kırmızı Saçlı Kadın" romanına değinmeden edemeyeceğim bana bu romanı anımsattı. Yine de insan sonunu böyle beklemiyor ya da bile bile istemiyor ne bencilsin dedim Javier Diaz Valeri'nin kendilerine bayağı da sövmüş bulundum. Son olarak içimi acıtan bir cümle sevgili Maria' dan sizlere gelsin , " benim duygularımı onun başkasına hissettiklerine kıyasla çok niteliksiz bir yere koymuştu . Her zamanki o sessiz ve temkinli halimle benim hakkımda ne bilebilirdi ki" (syf.219)

KarasevdalılarJavier Marias · Yapı Kredi Yayınları · 2022753 okunma

·

246 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esma Ö.