Safiye Hüseyin tepenin üzerinden yola doğru ilerledi. Gelen askerleri daha yakından görmek istiyordu. Çanakkale'ye geldiğinden beri ilk defa bu kadar genç askerlere rastlıyordu.
"Allah'ım! Ne kadar gençler... Demek ki bunlar taarruz edecekler. Ölüme bu kadar genç yaşta koşmak. Hem de gönüllü. Hem de isteyerek ve bilerek... Rabbim, onları koru. Onlara yardım eyle. Ömürlerinin baharındaki gençler, çiçeklenen hayatlarını bu topraklarda mı solduracaklar... inanamıyorum. Bu kadar çok sayıda askeri, bu yaşta ölüme gidecek gençleri bir arada görmek kalbimi mahzunlaştırıyor. Duyduğum elemi büyütüyor. Sanki ben ölüme gidiyorum. Sanki ben vuruluyorum atılan her mermide. Sanki ben yaralanıyorum; her şarapnel parçasıyla. Beni defalarca öldürüp öldürüp diriltiyorlar... Ah vatanımız, ah bu yiğitlerin al kanları ile sulanan toprak. Senin için verdiğimiz kavga, seni daha da kutsal kılıyor. Mübarek kılıyor... İşte toprağa değer katan bu gençler. Toprağı vatan yapan bu gençler. Onların buralarda bıraktıkları canları... Kanları..."
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.