Mahir Ünsal Eriş benim için son dönemlerin en önemli yazarlarından. Okuduğum birçok kitabında kalemindeki yalınlığa ve samimiyete vurulmuş, her kitabında kendisine bir öncekinden fazla hayran olmaya başlamıştım. Hatta kendisini başka bir okuyucuya önermek istediğimde “anneannenin o dantelli , giriş katı ve her daim meyvelerin masanın üzerinde bulunduğu bahçesinde çoşkuyla koştuğun o yaz tatili var ya işte Mahir Ünsal sana o günleri hatırlatıp bir de yormadan anlatabiliyor.” Diyordum. Benim için gerçekten mühim bir kalem ama “diğerleri” bu hissin yanından bile geçemediğim bir kitap oldu :((
Buradaki incelemelerden de birçoğuna göz gezdirdim ve çoğunluğun gayet beğendiğini gördüm. Ve şu an kendimi sorgulamaya başladım acaba ben neyi göremedim diye. Bilmiyorum ama yetmedi bu kitap. Hikaye güzel, anlatım yerinde, okumaya başladığınızda hızla okunabilecek temiz bir dil de ama bana niye bir çocuk kitabı gibi geldi bilemiyorum.
Okudum, pişman değilim ama aklımda koca bir soru işareti mevcut. Önce Öbürküler’i okumadığım için mi sistemi oturtamadım acaba ? Gene de bu durumun peşini bırakmayacağım tabi :))
