Başta sıkıldığımı söylemeliyim. Sanırım bunun sebebi Ariella'yı hep o tatlı çocuk olarak görmeye alışmış olduğumdan. Ama kızımızı büyümüş de olsa onu seviyorum. Ama onun çektiğini ne doğuştan ne de sonradan de Waranne kadını olmuş biri çekmiştir. Emilian resmen öküz kelimesinin temel anlamı. İlk kez bir erkek karaktere bu kadar gıcık kaptım. Bencil ama öyle böyle değil. Kızı üzmeyeceğim diyor ama daha beterlerini yapıyor.
Roman 180. sayfadan sonra açılmaya başlıyor bence olaylar heyecanlı bir hal alıyor. Ve son 70 sayfa ağlatacak seviyeye geliyor. Kızın evlendikten sonra başına gelene gerçekten üzüldüm ancak yaşananı toz pembe bir şekilde anlatmadığı için yazara sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. Ayrıca Cliff ve az da olsa şimdiki Adare Kontu'nu görmek hoştu.
Sonuç olarak hayatımda okuduğum en acıklı, bir erkek karaktere en kızdığım, en entrika dolu romandı. Brenda bu romanla kendini aşmış resmen. İnanın Devlin ve Sean O'Neill kardeşler Emilian'ın yanında melek kalıyor.