Bu eserdeki öykülere belirli bir edebiyat bilinciyle dengeli ve inandırıcı bütünlük kazandırılmış olması görüşüne kısmen katılıyorum #füsunakatlı 'nın arka kapak yorumundan. Ancak Proust'un dev eserindeki Vinteuil'in aranan notaları misali müzikle iç içe Yaz Gecelerinde Keman ile aynı apartmanda geçen Bir Ayrılık Şarkısı öykülerinin özgünlüğüne ise salt edebiyatımız açısından olursa; evet.
Ansımak ve Ayrımsamak kelime bolluğu (yine!) bir yana, kadın karakter anlatıcılı öykülerde temel temalar, Özgürlük ve Ayrılık çatışması. Kısıtlanan kadınlarımızın iç hesaplaşmaları, aşkları yanında çevrede duyumsadıkları monoton gerçeklikler. İşte bu noktada yazarın belki de (kendi) yaşanmışlıkları çağrıştıran ustalığı devreye girmekte. Esere adını veren öykü ise derin bir hüzün örülü tezatları (özgürlük& sanat) barındırıyor.
Aynı mekanda geçen iki uzun hikayenin birleşimiyle edebiyatımızda derin eksikliği çekilen güzel bir novella çıkabileceğini düşündüğüm bu eseri, farklılıktan çok kullanılan düzgün dil adına özellikle kadın okurlara tavsiye ederim.