Her dul bir sabah, belki yıllar sürmüş, hiç bozulmamış ve yoldan çıkmamış bir yastan uyanır ve iyi bir uyku çektiğini ve kahvaltı edebileceğini ve kocasının ruhunu sürekli değil, arada bir hissedeceğini fark eder. Evlat yitiren her ebeveyn yeniden gülmenin yolunu bulur. Sızı solar. Keskin kenarlar körelir. Istırap azalır. Her aşk, kayıptan yontulmuştur. Benimki öyleydi. Seninki öyle. Torunlarının torunlarınınki de öyle olacak. Ama hepimiz bunla yaşamayı öğreniriz.
Sayfa 300Kitabı okudu
·
3.572 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.