Sait Faik Abasıyanık'a 'Son Kuşlar' kitabıyla başlamıştım. Tarzını sevdiğim için sahaftan aldığım 'Semaver' kitabıyla özlediğim diline geri dönmek istedim. Fakat ne yazık ki beni içine çeken bir kitap olmadı.
Birazcık araştırma yaptığımda Semaver'in yazarın hikâyeciliğinin ilk dönemi olarak kabul edilen üç hikâye kitabından ilki olduğunu öğrendim. Ayrıca bu dönemdeki hikâyelerinin cümle yapısı klasik olup, anlatımında da konuşma dilinden fazla yararlanmamış. O kendine özel dili bazen kendini gösterse de daha tam olarak oturmamış. Bu noktada neden beğenmemiş olduğumu anlamış oldum. Ama farklılık göstermeyende sanırım yazarın karakterleri, bu tiplerin geneli yansıtmakta olup toplumda karşılaştığımız insanlardan oluşması sonraki dönem hikâyelerinde de asla değişmeyen bir unsur olarak devam ediyor.
Bu kitaptan beklediğimi bulamamış olmam bir tık hevesimi kırsa da yazara devam etmek istiyorum. Fakat bir sonraki seçtiğim hikâye kitabı da böyle bir etki yaratır mı korkusu da var. O yüzden önerilerinize açığım.
