Edebiyat çukuru
Ruhum bir kara delik misali, tüm benliğimi parçalayıp yutarken, kim yardım etmeye çalıştıysa un ufak edip parçalara ayırdı.
··
6,4bin görüntüleme
Olan her şeyden sonra ruh halim bir öyle bir böyle oldu, daha doğrusu ruhumun halide kalmadı. Acımasızsın dünya içindekilerle, seni hiç görmeyen ayın karanlık yüzü olmayı dilerdim.
Örümcek ağını ördü ve kenara çekildi, düşmezdim ben ağa, başkası atmasaydı eğer.
Sevdiklerimiz de maske yapıldı, ruhum süzülürken boşlukta, kim iyi kim kötü bilmeden sevgiylede sınanır insan.
Bu devirde neden yalan söylesin ki diye düşünmeyin, asıl neden yalan söylemesin? aklınızda bu olsun yalan artık herkesin vatanı. Nedenler ararken bulamayıpta kendinizi yıpratmayın.
Üşüyorum, bedenim titremeden, kayboluyorum bir adım uzağa gitmeden!
Benim hevesim kaçtıktan sonra, hiç şeyin değeri yok gözümde.
Kim bilir bazı meleklerde cehennemi yaşamak için dünyaya gönderilmiştir.
Ben kimse için beklentiye girmiyorum, ama herkes buna yeminli gibi. Ne yani? Bana beklentiye girmemeyi öğreten hayat, size dokunmadı mı?
Kırık ve çatlaklarla doluyum, hiç bir şey yapmadığım halde tehlike yuvasına dönüştüm, dokunursan kanarsın.
Beni parçalarıma ayırmak isteyen karanlık, içime çökmeme sebeb oldu. Belki de kim bilir ruhumun ışığı buraya kadardı.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.