Bir kitap size ne kadar ters köşe yapabilir?Ne kadar şaşırtabilir değil mi?Kızıl yükselişin bu ikinci kitabı buna bambaşka bir boyut kazandırmış.Öyle yerler var ki, her şey duru bir göl gibi ilerlerken bir sonraki sayfayı çevirip okuduğunuzda ağzınız açık bir şekilde donup kalıyorsunuz.Sık sık “acaba bi kaç sayfayı yanlışlıkla atladım mı” ya da “yok mümkün değil orayı yanlış okudum herhalde” diye düşündüm.Çünkü böyle bir sağ gösterip sol vurmak olamaz.Kaç defa şaşırdım,üzüldüm, sinirlendim ve öfkelendim bilmiyorum gerçekten.Yazar yine karakterleri öyle bir yazmış ki..Özellikle Sevro karakteri.Bayılıyorum bu karaktere.Ragnar ve Victra karakteri de çok hoşuma gitti.Bu kadar mı güzel yazılır.Tabi diğer karakterlerde ince bir şekilde düşünüp yazılmış.Bu kitaba kadar Cassius’dan daha fazla nefret edebileceğim biri olmaz demiştim.Büyük hata.Pliny karakteri, onu solda sıfır bıraktı.Bu kitabı birinci kitabından çok daha fazla aksiyonluydu.Ve hikayenin gidişatını tamamen değiştirdi.Genelde ikinci kitaplar geçiş kitabıdır çok fazla olay olmaz ama Pierce Brown, bunu tamamen kırmış.Tahmin ettiğim yerler hiç mi olmadı.Tabi oldu.Misal Ares’in Oğullarında bir çatlak olacağını tahmin etmiştim.Sevro’nun bu kitapta gerçeği öğreneceğini de.Ama bunlar çok ufak şeyler.Kitap öyle bir yerde bitti ki üçüncü kitapta neler olcak, nasıl düzelecek en ufak bir fikrim bile yok.Yazar gerçekten çok acımasız.Darrow’un da dediği gibi ölüm ölümü ölüm ölümü getirdi.Savaş,entrika,ihanet ve dostluklarla dolu harika bir kitap.Kesinlikle okumanızı tavsiye ediyorum.Bu seri kitaplığınızda yer almayı sonuna kadar hak ediyor.
