“Baba,” diye bağırdı Hüseyin. “Zalimlerle, mazlumlar nasıl bir arada yaşıyacak?”
Gülümsemesi solgundu bu kez. Başını salladı.
“İşte,” dedi. “Herşey bu düğümün çözülmesine bağlı. Siz, siz olun, zalime boyun eğmeyin. Zalimle, masum kavgaya tutuşursa, hep masumun, mazlumun yanında olun. Ömür dediğin, şimşekten hızlı gelip geçer. Ama geriye, mazlumun yanında olanlar için, parıltısı sönmeyen bir ışık kalır ki, bu ışık mezarınızın bekçisi olur. Ey Hasan, ey Hüseyin, mezarlarınız ışıklı mezarlardan olsun. Olsun ki, inanmış insanlar izlerini kaybetmesinler.”
Sayfa 20Kitabı okudu
·
43 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.