Bir sanatkârın belli amaçları, yayılmasını istediği belli düşünceleri olması, yaşayışın şu yönde gelişmesini dilemesi neden sanatını küçük görmek sayılsın? Biz onun düşüncelerini eseri ile ölçmek durumunda olduğumuz için, bakarız, bu eser başarılı ise söyleyecek sözümüz kalmaz, yok kötü bir eserse bunun da suçunu o amaçlar, o düşüncelere yüklemek yanlıştır. Sonra sanatımızı her şeyin üstünde tutmak ille de gerek mi? Bir örnek üzerinde düşünelim: Geçenlerde bir Amerikalı bilgin, yeni kobalt bombasının patlamasıyla bütün insan neslinin yeryüzünden kalkabileceğini söyledi. Şimdi bir şair çıksa da bu korkunç bombanın yasak edilmesi için bir şiir yazmaya kalksa ondan bu düşüncesini benimsetmek, sevdirmek, gerçekleştirmek için sanatının bütün ustalıklarını kullanması beklenir ama o ustalıkları" Kobalt bombasını patlatmayın" düşüncesinden daha çok saymasını, sevmesini istemek gülünç olmaz mı? Çünkü sanat insanlar içindir, insanlar yeryüzünden kalktıktan sonra şiirin, sanatın güzelliği diye bir şey kalmaz. Denecek ki sanatın bütün konuları, bu örnekte olduğu gibi, bir ölüm kalım düşüncesi durumunda değildir. İster böyle olsun, ister başka türlü bir sanatkârın amaçları, doğrusunu isterseniz gerçekte ermesine hiç de engel olmaz, onun, sanatına gereken önemi bir sanatkârın sanatını sayması, onun bir işe yaradığına inanmasına, sanatının büyüsü ile tutunan, yayılan iyi, soylu amaçları olmasına bağlıdır.
Sayfa 91Kitabı okudu
··
389 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.