Şiir kitaplarını hep reçetelere benzetmişimdir. Doktora gidip ağrıyan yerlerimizi söyledikten sonra bizim için reçeteye bazı ilaçlar yazarlar ya işte onun gibi gelir bana.
Bazen ruhumuz hastalanır ve biz bize ilaç gibi etki yaratacak ,iyi gelecek şiirler ararız . Bazı şiir kitaplarıda bizim reçetemiz oluyor. Hasta ruhlarımıza iyi gelecek dizeler ,cümleler ,duygular ,yer alıyor...
# Nasıl acı olduğunu hissedebiliyor musun?
insanlar aç bir kurt gibi atlıyor içimdeki küllere
o gümüş tanrı’yı
sonsuza dek yanı başında bıraktığımı bilmiyor.
dışarıdayım aşkım, insanlar çok aç, çok yalnız
ne küstah bir hayat kurmuşuz
ne kadar büyükmüşüz yanılırken bile;
bu sokaklarda lanet de işe yaramıyor
soluksuz öpüşmelerin uyandırdığı oda
tanıklık et kalbin yeniden doğabilmek
için kendini öldürüşüne
ki bilmiyoruz hiçbir şeyi; çocuklar gibi ölürken.
Hastalığımızın ne olduğunu anlabilecek doktoru bulabilme ümidiyle...
# henüz ikimizi çeken şeyin ne olduğunu anlamış değilim.
aslında seksten de bir bok anlamam
aşk da acıklıdır, hükümdür çoğu zaman…
ne yaptığımı bilmiyorum
inan bilmiyorum.
yanına uzanmak istiyorum
yanına uzanayım; ''geçsin artık''