Bir örtü ki gözyaşlarıyla nemlidir ..."Bilir misiniz, bazen kendim için nasıl bir hayat hayal ediyorum? Kısa, kısa bir hayat."
Mehmet Rauf
1875'te İstanbul'da doğdu. 1931'de yine İstanbul'da yaşamını yitirdi.
Türk edebiyatında psikolojik roman türünün ilk örneklerinden olan "Eylül" isimli romanıyla tanınır.
Ferdâ-yı Garâm (Aşkın Yarını), Eylül romanından önce yazdığı roman denemesidir.
Ferdâ-yı Garâm' da psikolojik ve melankoli aşk tasvirleri ile romantik duygular, hayaller, melankolinin incelikli anlatımı dikkat çeker.
Basit bir olay örgüsü var eserin..
Daha çok kahramanların iç dünyasına yönelmiş ve psikolojik tahlillerde bulunmuştur. Kişi kadrosunu Ferdâ-yı Garâm' da üç kişi ile sınırlandırılmış, asıl kahramanların romantik duygu ve hayallerini yer yer çevre, doğa tasvirleri ile okuyucuya hissettirmeye çalışmıştır.
Ferdâ-yı Garâm ( Aşkın Yarını) da
romantik aşk, duygular, hayallerin yanı sıra kişilerin iç dünyasına yolculuk, hüzün, karamsarlık ve ölüme isteği, en mesut anda ölüme isteği dikkat çeker.
Halit Ziya Uşaklıgil etkisinde eserler kaleme alan yazar için Halit Ziya Uşaklıgil şöyle der:
“Onun aşkları nasıldı?
Hayatında, bir ömrü baştan başa istila eden, muannit, münferit bir aşkı olduğuna ihtimal verilemez. Birinden kurtulurken diğerine tutulan, hastalıklara namzet olarak yaratılmış mariz bünyeler kabilinden, onun sevmek ihtirası, hayalini, bazen uzaktan sezilmiş bir bakışa, bazen bir endamın hıramına, hatta bir başörtüsünün şöyle bir dolanışına, yahut, bir yeldirmenin omuzlara gelişi güzel atılışına, bir araba, bir sandal seyranında müstesna bulunmuş bir yaslanışa bağlar; ve bir kere hayali böyle bîr çengele takılınca artık onu altı ay için, bir sene, beş sene için, işkenceden işkenceye sürükler, taştan taşa çarpar, bir küçük muvaffakiyet için uzun müşkilâtla, mezahimle çarpışır; bazen icat fikrinin kendisine bahşettiği türlü, garip tertibat neticesinde vasıl olduğu neticenin içine bütün varlığıyla atılır. Burada iradetini, dünyasını unutarak, ta uyanmak saatinin çalmasına kadar, her şeyden uzak, yalnız aşkıyla teneffüs ederek, uzun bir zaman bir rüya içinde uyurdu.”
Halit Ziya Uşaklıgil'in deyimini eserlerinde hissetmemek mümkün değil..
Son olarak
Ferda-yı Garam 'da hayattan beklediklerini bulamamış, mücadele gücü zayıf, melankolik kişiler Sermet ve Macit birlikte büyümüş iki kuzendir.
Sermet okuduğu kitapların da etkisiyle yaşadığı dünyaya ve çevresine uyum sağlamakta zorlanmaktadır.
Babasının memuriyeti nedeniyle ailesinden ayrı, amcasının evinde yaşamak zorunda kalan Macit ise bu ayrılığın hıncını Sermet'ten çıkarmak arzusundadır. Aralarındaki kavga ve didişmeler yerini yavaş yavaş farkına varacakları aşka bırakır.
Eserin içeriğine fikir vermesi bakımından birkaç alıntı bırakıyorum.
Oh, seninle ölmek, seninle ölmek ... Seninle ölmek ...
Bu ebedi, bu heybetli, bu dünya üstü yokluğun içine el ele girmek. Hayat buna müsaade ediyorsa, bunca azabın ne ehemmiyeti kalır?
.
Bütün hayat böyle bahtiyar bir aşkın yanında neydi? O halde bunu kaçırmamak, bunu devam ettirmek için bütün hayat feda olunmaz mıydı? Bir gün bu aşkın öldüğünü, yaralı, dargın, düşman eden derin bir infialle girdaplar açtığını görmemek için ... İlelebet, ilelebet mesut olmak için ..
.
Sevildiğimizi sanırken bir sabah artık her şeyin bittiğini, doldurduğumuz bu kalpten artık çıkarıldığımızı, unutulduğumuzu hissetmekten başka nemiz vardır?
.
Zira görüyor musunuz, anlaşılmamak da öyle bir işkence ki ...
.
Sensiz kaldığım zaman zannetmiştim ki cansız kalıyorum...
.
Unutmak...
Bunu benden istemezsiniz değil mi? Siz gittikten sonra bana başka ne kalır?
.
Ah birini sevdikleri halde bildiremeyenler ne zavallı şeylerdir ...
Olay örgüsü dar, romantik ve melankolik aşk, hüzün ve karamsarlık ve sonu karanlık bir hikaye okumak isteyenler Ferdâ-yı Garâm'ı not edebilir.
Keyifli okumalar dileklerimle...
