Geç tanıştığım ama çok sevdiğim Fakir Baykurt’un otobiyografisini okumaya başladım. Yazarın dört romanını okumuştum: Eşekli Kütüphaneci, Yılanların Öcü, Irazca’nın Dirliği ve Kara Ahmet Destanı. Amacım daha çok kitabını okuyup, yazarın hayatını ondan sonra okumaktı ama dayanamadım. O güzel üslubuyla hayatını nasıl anlatmıştır, diye merak ettim ve sekiz ciltlik otobiyografisine başladım. Serinin ilk kitabı Özüm Çocuktur’un önsözünde şöyle yazıyor: “1929’da sıcak bir yaz günü Akçaköy’de başlayan yaşamının köy enstitüsüne gittiği 1943’e kadarki çocukluk yıllarını anlatıyor.” Kitabı o kadar sevdim ki anlatamam. Nasıl bu kadar iyi hatırlamış çocukluğunu, nasıl bu kadar güzel anlatmış aklım almıyor. Hem çok akıcı hem çok etkileyici hem de çok keyifli bir okumaydı. Kitapta içimi acıtan sayfalar da oldu. Hani genele hâkim olan bir görüş var. “İnsanlar çok bozuldu, eskiden daha iyiydik.” diye. Ben buna hiçbir zaman katılmadım. Bu kitabı okuyunca kararımın ne kadar doğru olduğunu bir kez daha anladım. İnsanoğlu hiçbir zaman iyi değildi. Haksızlık, acımasızlık, merhametsizlik her zaman vardı. Sadece o zamanlar sosyal medya, iletişim araçları ve kamera bu kadar yaygın olmadığından olan biteni duymuyorduk o kadar. Bazı sayfalarda insanların nasıl bu kadar kötü olduğunu gördüm ve dehşete kapıldım. Ben bu seriyi okumaktan çok keyif alacağım belli oldu. Herkesin okumasını isterim ama öncesinde yazarın birkaç kitabını okursanız otobiyografisinden daha fazla keyif alırsınız. suleuzundere.blogspot.com/2022/08/fakir-b...

Özüm ÇocukturFakir Baykurt · Literatür Yayınları · 2019136 okunma

·

228 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Şule Uzundere