"Sanırım. Hepimiz yalnızca çocuğuz. Ama sorumluluklarımız var. Belki ne için diye sorgulayabiliriz? Hükümdarlar düştü babalardan payımıza. Şanssızız cici prenses. Onlar bize gelene kadar çok başka kişilere önem verir. Ülkeleri, vezirleri, başka kralların oğulları, bir kaşının yayı güzel diye soysuz cariyeleri... hepsini çocuklarından daha çok severler. Biz babalarımız ne derse yaparız. Savaşırız, ölürüz, satılırız ve bür gün tahta geçmek için kardeşlerimizi keseriz. Mesele biz değiliz. Mesele hiçbir zaman biz olmadık. "
Sayfa 335 - Sarmal KitabeviKitabı okudu
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.