"Acaba bir gün insanımızı tanıyabilecek miyiz? Ne dersin? "Efendim" dedi delikanlı. "İnsanımız diyorum. Bizim insanımız. İthal malı insan değil, bizim insanımız; ithal malı bilim değil, bizim bilimimiz, ithal malı düşünce yerine bizim düşüncemiz. Biz daha çok bilim nakilciliğinden medet umduğumuz gibi, insan nakilciliğinden sonuç çıkarmaya çalışıyoruz. Şimdi Mustafa İnan'la uğraşacak yerde Newton'un hayatını okusaydık diye iç geçiriyoruz."
Şöyle bir alıntı bırakarak başlamak istiyorum. Bizim kendimizi tanımaya ve bir şeylere doğru yerden başlamaya ihtiyacımız var.
Değerli bir insanı nasıl anarsınız?
Onu anlamak için ne yapılabilir?
Şimdiye kadar okuduğum en başarılı biyografi. Biz asla pes etmeyen azimle ülkesi için ter döken idealist bir sürü güzel insan yetiştirmişiz. Bir tanesi de Mustafa İnan.
Dört yaşında damdan düşen, hayatı boyunca sağlık sorunları yaşayan, Adana şivesinden taviz vermeyen, o muhteşem hafızasıyla not tutma ihtiyacı hissetmeyen, Fuzuli'nin divanını dinlerken ezberleyen, fıkralarla matematik, mühendislik anlatan, kendi değerlerine ve ülkesine bütün maddi olanaklara, imkansızlıklara rağmen sahip çıkan ve daha sayamayacağım kadar çok yönlü, çok farklı bir insan.
İtiraf etmeliyim ki Oğuzcum Atay yazmasaydı kendisini tanıyacak fırsatım olmazdı. Yazarın kalemini çok sevdiğim için dönüp dönüp okuma ihtiyacı hissediyorum. Özellikle ülkem insanına yaptığı ince göndermeler beni bitiriyor, çok seviyorum. Bizi bize öyle güzel anlatıyor ki mest ediyor. Mustafa İnan'ın oğlu "Tutunamayanlar" TRT ödülü alınca, hocamızın hem öğrencisi hem de başarılı bir yazar olduğu için Oğuz Atay'dan Mustafa İnan'ın hayatını yazmasını istemiş. Ortaya çıkan eserin kalitesi gerçekten muazzam. Birinin sadece yaptığı çalışmalardan değil hayata karşı bakış açısından, yaşarken edindiği vizyondan da çok şey ögrenilebilir şüphesiz.
Mektuplar, belgeler, fotoğraflar, yazışmalar, Mustafa İnan'ın çalışmaları, tuttuğu notlar, arkadaşlarından, öğrencilerinden, çevresinden alınan bilgiler derlenerek, Hocamızın farklı farklı yönlerine değinilmiş. Sanki kendisini bizzat tanıyormuş kadar oldum. Jale İnan'a yazdığı mektubu okurken boğazım düğümlendi. Hayat kimseye altın tepside sunulmuyor. Hocamız sürekli çalışmanın kendini geliştirmenin, sürekli öğrenmenin peşinde olan muaazam bir insanmış.
Öğrencilerine ülkeyi bırakmamasını, burayı geliştirmek için uğraşılmasını, çok çalışılması gerektiğini öğütlemiş. Kendisi de öyle yaşamış. Yurt dışında eğitim alsa da dönmüş ülkesinde öğretmiş bildiklerini, öğrendiklerini geliştirmiş. Bakanlık teklifini redderek bilim insanı kalmanın onun hayat felsefesi olduğunu göstermiş. Ben öğretmek için doğmuşum dermiş ve bu ülkeye öğrenmenin yollarını öğretmiş. Düşünmeyi öğretmiş. Bana da öğretmiş oldu. Umarım bunları unutmam. Bu insanlar bizim karanlık yollarımızı aydınlatan kıymetli insanlar.
Bu kıymetli kitabı lütfen okuyunuz...
