Heidegger iki tür varoluştan söz eder: sıradan tarz ve ontolojik tarz. Sıradan tarzda insan madde dünyasında yaşar ve onun tarafından tüketilir - dünyadaki şeylerin nasıl olduğuna ilişkin hayranlıkla dolar içimiz. Ontolojik tarzda tek başına var olmaya odaklanırız - yani dünyadaki şeylerin var oluşuna karşı hayranlık duyarız. Ontolojik tarzda var olduğumuzda - günlük endişelerin ötesindeki alan - kişisel değişim için hazırdır.
Fakat sıradan tarzdan ontolojik tarza nasıl geçebiliriz ? Filozoflar genellikle "sınır deneyimler"den söz eder - bizi "sıradanlıktan" çekip alararak dikkatimizi " varolmanın" kendisine perçinleyen ısrarcı deneyimlerdir bunlar. En güçlü sınır deneyim insanın kendi ölümüyle yüzleşmesidir. Peki ya günlük klinik uygulamalardaki sınır deneyimler ?
Sayfa 138Kitabı okudu
·
65 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.