Kitap O. Henry’nin 13 öyküsünden oluşuyor. Öyküler genel olarak O. Henry’nin o samimi ve eğlenceli tarzında yazılmıştı. Karakterler yer yer çok gülünçlerdi. Ama bu karakterler bile bazen zıtlıklarıyla okuyucuya adeta iki farklı pencere sunuyordu. Bu çok hoşuma gitti. Kimi zaman ise tatlı tesadüflerin hayatın üzerinde ne denli etkisi olduğunu da görmek güzeldi. Her şeye rağmen hayat bir şekilde yolunu bulup anlamlı ve güzel bir şekilde devam ediyordu çünkü. Tabii hüzünle dolu öyküler de az da olsa vardı. Ama bu öykülerde de oldukça sıcak ve samimi bir havanın olması o hüznü tatlı bir tebessüme çeviriyordu. Kitapta en sevdiğim öykü ise kitaba da adını veren Polis ve İlahi’ydi. Her şeyini kaybetmiş birinin bile isteye daha dibe düşmek istemesi ama buna rağmen başkaları sayesinde bunu bir türlü başaramaması çok hoşuma gitti. Bu süreçte onu adeta kararından vazgeçirmeye çabalayan, hepsi birbirinden farklı karakterlere denk gelmesi çok ilgi çekiciydi. En sonda ise kendini kilise önünde bulması ve her şeyi düzeltmeye karar verirken polisin belirmesi ise hem üzücü hem de çok ironikti.

Polis ve İlahiO. Henry · Epona Kitap · 202011 okunma

·

1.530 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Alper