Arthur aşağıda uzanan karanlığa bir göz atıp yüzünü ekşitti. "Önce omzunu düzeltmek lazım," dedi MacRuairi. Arthura dönüp kolunu üstten tuttu ve hançerini ona uzattı.
"Hazır mısın?"
Arthur hançerin ahşap sapını dişlerinin arasına alıp başını salladı. Acı anlık fakat tarif edilemez derecede şiddetliydi. Ancak bir an sonra kolunu omzuna bağlandığı yerden her yöne doğru hareket ettirebiliyordu.
"Daha önce yapmış miydin bunu?" diye sordu MacRuairi'ye.
"Yok," diye cevap verdi adam, yüzünde ender rastlanır bir gülümsemeyle. "Ama nasıl yapıldığım görmüştüm. Şansın varmış ki, böyle işleri çabuk öğrenirim."
Sayfa 393Kitabı okudu
·
42 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.