Öncelikle kitabın dili yalın olsa da, kullanılan bazı kelimelerin seçiminden olsa gerek zaman zaman ders kitabı okuyormuş hissi verdi. Bunun yanı sıra örneklerin hep varsayımsal isimler kullanılarak verilmesi ve hikayeleştirilmesi sanki çocuk kitabı okuyor havası yarattı.
Bir yetişkinin çocukluğuna dönerek kendini iyileştirebileceğine olan inancım maalesef kayboldu. Yalnızca belli noktalarda kitabın yaşattığı farkındalıklar düşündürücüydü diyebilirim.
"Çocukluğunda huzursuz bir ortamda büyüyen çocuklar, iç huzuru eksik yetişkinlere dönüşürler. Çoğu zaman ortada elle tutulur bir sebep de yoktur. Büyük dertleri olmasa dahi içleri huzursuz ve gergindir." (s.119)
