Gönlü kırık olmak güzeldir, kırmaktansa, bir gönlün içine sızı olmaktansa o sızıyı gidermeye çalışmak kadar nefes veren bir rahatlık yok galiba. Okumuştum bir yerde, derdin geçsin istiyorsan başkasının derdine derman ol diyordu. Dermân "ben" demekten geçmiyordu. Biliyorduk aslında, derdimiz bizi Allah'a yaklaştırıyordu. İçimiz daha çok korlanıyor, daha samimi ve içten yalvarıyorduk, yakınlaştıkça yakınlaşıyorduk. Yaklaşıyorduk Allah'a. Öyle ya duâmız olmasa kıymetimiz neydi ki?
Tökezliyoruz. Ayağımıza taş takılıyor düşüyorduk. Belki de o taşları biz koyduk yolumuza. Ama ben çok samimi söylüyorum size, eğer derdimizi, hatamızı, pişmanlığımızı samimi bir şekilde atlatıp, hakikati ve hikmetini anlarsak o düştüğümüz yer var ya hani yaralandığımız yer, kanadığımız yer..orası çiçek bahçesine dönüşüyor. İnanın dönüşüyor. Müjde gibi mucize gibi. Olmazları dolduran Allah'a iman ediyoruz hamd olsun. Gönlünüz çiçeklensin, ruhunuz çiçeklensin inşaAllah. Unutmak bazen nimetmiş. Unutalım. Unutamayacaksak da dürtecekse içimizdeki nârı, dursun evet dursun Allah' a yakınlaştırsın. Kinlendirmesin, kirletmesin, aksine arındırsın bizi.
Çok uzun oldu.
Okuyanlara selâm ederim
·
48 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.