Yetişemiyoruz hayata, hayatta bize hiç yetmeyecek.Geçmişi unutmadan yükünü sırtımızdan atıp, anı kabul edip geleceğe uçmak lazım . Hayat yaşadığımız andır. Şu an koltukta telefonla vakit geçirmemiz, otobüste yolculuk edişimiz, yemek yapışımız, özlemimiz, sevincimiz... Hayatı sıradanlıklarıyla kabul edelim. Bu bize nice güzellikleri getirip, bizi nice güzelliklere götürecektir. Hem de bir iç huzurla beraber.