İçinde yazarın tehcir öncesi ve sonrası anılarının bulunduğu hüzünlü bir kitap. Devlet siyaseti olarak Balkanların kaybedilmesi nedeniyle tehciri gerekli olduğunu düşünüyorum, ancak kurunun yanında yaşın yandığı gibi devlet düşmanı eşkiya ve vatana ihanet edenlerin dışında tüm toplumun tehcire zorunlu tutulması çok kötü bir durum. İyi insanlar için çok kötü bir olay. Kötüler zaten haketmişlerdi. Dönem olarak gerek eşkiyalıklar, gerekse hastalık ve yaşlılığa bağlı olarak çok fazla sayıda Ermeni toplumundan insanımızı kaybettik. Ama sayının Ermeni lobilerinin bahsettiği şekilde bir milyon gibi bir sayı olduğuna hiç inanmıyorum ama azımsanamayacak kadar insanımız vefat etti, dini ve ırkı ne olursa olsun. Asıl büyük kayıp, Ermeni ibsanlarımız kalifiye insanlardı, meslek erbabıydı, onların yerinin boşluğunu doldurmak, aniden gerçekleşecek bir şey değildi, bu nedenle devlet zor bir karar aldı, bence bu karar doğruydu tüm sıkıntılarına rağmen. Çünkü balkanlardaki içten yapılan varana ihanetler, toprak kayıplarının asıl nedenidir. Gelelim kitaba, 1 milyon Ermeni'nin öldüğü iddiası dışında kitap Ermeni lobilerine hizmet etmeyen bir kitap. Hatta aksine Anadolu insanının, askerinin tehcir boyunca yaptıkları iyilikleri anlatıyor. Zaten bu nedenle bu kitabın ismini pek telaffuz etmiyor lobiciler. Toplumumuzun yaşadığı acıları farklı bir gözden okumak isteyenler ve Ermeni tehcirine ilgi duyanlar için okunulması bu gereken bir eser, tavsiye ederim.

Sandıktaki HatıralarOhannes Aram Kondayan · Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi · 20137 okunma

·

88 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.