Her defasında onlarca umutla yüklenip bir çıkar yok arıyorum.
Ama her şey öyle zor öyle çıkmaz ki..
Nasıl olur da bir insanı mutlu eden bir şey, aynı zamanda onun felaketinin de kaynağı olabiliyor?
Sen bir insan arıyorsun, yüreğin sızısını varoluşun ürpertisini yüklenecek bir arkadaş..
Ruhun uçurumdan aşağı birlikte kendini boşluğa bırakacak bir insan.. Aynı hamurdan aynı çamurdan yoğurulduğun..
Ama her şeyin sonu koca bi uçurum..
Bu kaçıncı yolun sonu deyişim
bilemiyorum ama
Karşımdaki dağları aşamıyorum artık..