Kelimelerden müteşekkil bir adam: Hasan Ali Toptaş... Gözleri kelimelerden, elleri kelimelerden, dili kelimelerden... Binbir Gece Masalları'ndan fırlamış gibiyim şuan. Sanki Kafka'nın Dönüşüm kitabındaki Gragor Samsa'yım, evet, bir böceğim, kendi için verdiği savaşımla var olan. Sanki o mahşeri kalabalıktaki Dante'yim... Evet görmüştüm, çok iyi yazan Türk yazarlar görmüştüm. Sabahattin Ali'ler, Zülfü Livaneli'ler, Orhan Kemal'ler, İbrahim Tenekeci'ler, Ali Ural'lar... Evet görmüştüm ama kelimelerle bu denli dans eden, kelimeleri bu denli muntazam kullanan bir yazar hiç görmemiştim. Hayran kaldım. Sayın Toptaş kitabı otoscopi yöntemiyle kaleme almış. Psikolojide "kendi dışında bir kişi gibi kendini görme, izleme" olarak tanımlanıyor bu terim. Kitap da kendi dışındaki bir kişi onu görüyormuşçasına kaleme alınmış. Daha önce bu şekilde bir kaç roman okumuştum, ama hiçbiri bu kadar kaliteli değildi. Çok keyifli bir kitaptı. Okuması zordu ama anladığınız her kelime size ayrı bir haz veriyordu. Uzun uzun cümleler, müthiş güzel tasvirler... Muazzam diyebilirim. İlk kez okuyacaklara bu kitapla başlamalarını önermiyorum. Biraz değişik ve baya ağır bir kitap. Okumaya başlarken ilk önce diğer kitaplarını tercih etmenizi öneririm. Çok güzeldi, resmen kelimelerle edilen dansı izledim kitap boyunca, üstadlardan yaptığı alıntılar da takdire şayandı. Günahın mahzenlerinde cirit attırdı bana sevgili Toptaş. Muazzam bir değer, muazzam bir kalem. Şuan bitirdiğim bu kitabın yazarı bir Dostoyevski'den bir Kafka'dan aşağı değil. Hiç abartısız söylüyorum. Böyle bir yazara sahip olduğumuz için gurur duydum. Kesinlikle ve kesinlikle öneriyorum, keyifli okumalar...