Julian Barnes e 2011 yılı Man Booker Ödülü’nü kazandıran romanıdır. Pek çok defa övgü incelemeleri okuduğum bu kitabı beğendiğimi ve merak ile okuduğumu, kısa bir kitap olmasına rağmen, akıcı bir üsluba sahip olmasına rağmen düşünce ve kurgu eseri olması , hafıza ve yanılsama, hikaye içindeki öznel ve nesnel zaman vurguları esere ağırlık verdiğinden, özümseme için titiz ve dikkatli okuma yapmak gerekiyor notunu düşmek isterim. Hikâye Tony Webster in hayatı üzerine bir süre şimdiki zamanda ilerler. Kendisine e posta ile bir mail ile de geçmiş zamana yolculuk yapar. Bu bölümde belleğinin anımsama ve yanılsamanın ürünlerini okuruz. Eserin henüz başlarında sarf edilen "..sonunda anımsadığımız şeyler tanık olduklarımızla her zaman aynı olmuyor." ..gençken, kendimiz için farklı gelecekler yaratırız; yaşlandığımızdaysa, başkaları için farklı geçmişler uydururuz. cümleleri Tony Webster in yanılsamalarına işaret eder. *Gerçek olaylardan artık emin olamıyorsam da en azından, bu olguların bıraktığı izlenimlere sadık kalabilirim. Elimden gelen en iyi şey bu. Tony Webster ve iki yakın arkadaşa bir dördüncü arkadaş olarak Adrian Finn katılması ile hikaye başlar. Ve hikayenin esas karekterlerinden biri olur. Daha sonra bu hikayeye Tony in kız arkadaşı Mary Elizabeth Ford ( Veronika) dahil olur. Tony kişilik olarak hoşlanmadığı, rahatsız olduğunu olayları, kendini korumak ve güvende hissetmek için zihninin en gerilerine iteler ve unutuşu tercih eder. *Benim kendi yaşamımı sürdürmem gerekiyordu. Ben de öyle yaptım. Tony ve Veronika nın iki yıl süren ilişkisi hem Veronika nın hem de Veronika nın ailesinin horgörüsünün etkisi ile biter. Tony ile Veronika aradasında aşılmaz bir anlaşılmama sorunu vardır. Roman boyunca da yer yer tekrar edilen.. *Anlamıyorsun işte. Hiçbir zaman anlamadın ve asla da anlamayacaksın! Bu ayrılık ertesi Veronika ile Adrian Finn birlikteliği, bu birlikteliğe hınç besleyen Tony in öfkesini tüm coşkusuyla her ikisine kustuğu mektubu, .. Adrian Finn in intiharı, .. Tüm bunların olumsuz etkisinden yine unutuşu seçen Tony ... Yıllar yıllar geçer.. Tony evlenir, çocuğu olur, çim biçer, tatile gider, ayrılır.. Bir sabah bir e posta gelir eski kız arkadaşının annesinden şaşırtıcı şekilde.. vasiyet içerikli.. Esas hikaye bundan sonra başlar.. sonunda deriz ki.. Birikim var. Sorumluluk var. Ve bunların ötesinde, kargaşa var. Büyük kargaşa var. *Yapmayı başaramadığınız şey, ileriye bakmak ve sonra da kendinizi o gelecek noktasından geriye bakarken hayal etmek. *Düşe kalka yaşayıp dururuz, yaşamın başımıza gelmesine izin veririz, azar azar bir anılar deposu oluştururuz. *Kendi hayat hikâyemizi ne kadar sık anlatırız? Ne kadar sık düzeltmeler yaparız, güzelleştiririz, kurnazca kesintilere gideriz? Hayat uzadıkça, çevremizde hikâyemize meydan okuyacak, bize hayatın bizim hayatımız olmadığını, sadece hayatımız hakkında anlattığımız hikâye olduğunu anımsatacak kişiler de azalıyor. Başkalarına ama -esas olarak- kendimize anlatılan bir hikâye. Yaşamda vasat, hakikatte vasat, ahlaken vasat, hayatta kalma, kendini koruma içgüdüsü güçlü Tony Webster geçmişe yolculuk edeceğiz, düşüneceğiz, onun kendi ile diologlarını dinleyeceğiz, gizemler çözmeye çalışacağız. Hatırladığı ya da hatırlamaya çalıştığı geçmişin farklı yaşandığına, bir kurgudan ibaret olduğuna üzülerek ve hayret ederek şahitlik edeceğiz, ve pişmanlıklar.. trajedi.. kırk yıl sonra dilenen özür .. telafi ve teselli mümkün müdür.. Çok beğeni ile okudum. Edebiyat severlere tavsiye edebilirim. Pişmanlığın acısı insana bir gün, ağzından çıkmış olan kötü sözleri yeniden yutturur. İyi okumalar dileğimle..

Bir Son DuygusuJulian Barnes · Ayrıntı Yayınları · 20212,207 okunma

··

1 artı 1'leme

·

4.206 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.