İkinci kez Agatha Christie romanı okudum. İlki Doğu Ekspresinde Cinayet'ti. İlk deneyimim "idare eder" şeklindeydi ama bu biraz vasat kaldı açıkçası.
Hastings karakteriyle ilk kez bu kitapta karşılaştım. Hastings'in tıpkı John Watson gibi ana karakterin hikayelerini anlatması ve olağanüstü zekilikteki arkadaşı tarafından aşağılanması bana Sherlock okuyormuşum gibi hissettirdi. Kitabın tek iyi yanı da Sherlock'a gönderme yapmasıydı. "Sizin şu dedektif öykülerinizden alınma bir tümceyi kullanacağım. 'Kendime göre yöntemlerim var, Watson.'"
Agatha Christie'ye biraz daha şans vermeyi planlıyorum ama hayal kırıklığına uğramadım desem yalan olur.
