Severek okuduğum yazarın hemen hemen tüm kitaplarında aynı dirliksiz havayı soluyunca hayatını araştırmak istedim. Tosunerin 4 yaşındayken geçirdiği hastalığın izleri sadece dış görünüşüne değil tüm benliğine sirayet etmiş. Onda yalnızlığı, umarsızlığı, sevgi arayışını, " farklılığa isyanı" .. Eserlerinde fark edilebilir kılmış.
" Var olmak iyi, yok olmaktan kaçınılmaz, ya varken yok sayılmaya ne buyurulur ? Ben de varım ! Diye çabalayım , ' sen yoksun ' desinler, sonra da tutup seveyim insanları , yaşamayı... Bu yenilgiye nasıl katlanmalı?..."
Kitabın son cümlesi ise her şeyin özeti gibiydi. " ... Bir büyük tanrısal haksızlık vardır. "