"ADALETSİZLİĞİ YARATACAĞIM" DEDİ TANRI çok hain bir ifadeyle. “İnsanlar arası eşitsizliği yaratacağım.”
“Daha önce yapıldı” diye cevap verdi Aziz Pierre.
Dul kitabıyla beni kendine hayran bırakan yazarın okuduğum bu üçüncü kitabına yine aynı heyecanla başladım okuduğum ilk iki kitabın yerini tutmasa da yazarın dilinin akıcılığı, okurken birçok duyguyu aynı anda hissettirmesi ve verdiği mesajlarla yine sevdiğim bir kitap oldu. Bu kitabı sevip sevmemek hangi açıdan baktığımıza/bakmak istediğimize bağlı
her yaşanılanın ve yaşatılanın bir sebebi olduğunu açıkça gösteriyor kitap. İnsan kendi kaderini belirliyor aslında. verilen her ödülde de insanın abartıya kaçıp kendi sonunu aslında kendinin getirdiğini anlatıyor:
"binlercesi mutluluk peşinde koşacağından mutluluk kalmayacak"
"YERYÜZÜNDEKİ CENNETTE HER GÜN PAZARDI. İnsanların mutlu olmasını isteyen Tanrı pazardan başka bir gün yaratmamıştı. Ama insanlarla ilişkileri sevimsizleşmeye başladığında bir başka gün yaratma fikrine kapıldı."
insanın bir şeyleri sorgulamadığında başına geleceklerin sonunun olmayacağını vurguluyor:
"tanrı korkusu da olacak mı?" diye sordu Aziz Pierre. "Tabii ki hayır. Benden korkmamalılar. Aksi halde savunmaya geçerler ve istediklerimi yapamam. Bırakalım mutlak iyi olduğuma inansınlar"
#184931620#184933913