Aslında hayat bize çoğu şeyi imtihan olarak öğretiyor, peki ya bizler bu imtihanı nasıl karşılıyoruz? Çok mu üzerinde düşünüyor ya da ne olursa olsun diyerek gelişigüzel mi hareket ediyoruz? Naçizane bu kitabı okuyana kadar her şeyi gelişigüzel karşılamışım; gelişigüzel derken bilinçsiz olarak narsistleşmiş benliğimle hareket etmişim yani: "Neden böyle şeyler beni buluyor, neden bu tarz insanlarla karşılaşıyorum," diyerek büyük bir yanlışın içindeymişim meğerse... Aynalar Koridorunda Aşk'a gelirsek : Eserde ana kahraman bir psikolog olan Doktor Mavi ve kadim dostu Beyaz, diğer karakterler ise kitabın yapı taşları ve herbiri ayrı acıların kahramanları Kırmızı, Füme, Gri ve Sarı Her bir hikayenin temelinde aslında insanın var olma sancıları yatıyor. Kendi kendine yetemeyen, sevgiyi kendi içinde aramayıp çevresinde arayan, iç dünyasında fırtınalar koparken bütün suçu dışarıya yansıtanların hikayesi... Kitap, isimlerden anlaşılacağı gibi kurgu unsurlardan oluşuyor isimler kurgu olsa da yaşanılan hayat aynı; duygulan hisler, akıldan geçen cümleler, gerçek hayatın ta kendisi... Kurguda olsa insan hep varoluşsal sancılar çekiyor en ufak bir olumsuzlukta isyana başvuruyor. Kul yaratılan olduğunu unutup Mutlak Yaratıcıyı sorgulama boyutuna geçiyor böylece kitapta da ifade edildiği gibi "sınırını ihlal ediyor." Çoğu zaman bu sorgulamanın farkına varmıyor bile. Oysa şükredip olumsuzlukların sonucundaki güzelliklere ulaşabilse... Neden Aynalar Koridoru da nereden geliyor derseniz rüyasında kendisini aynalarla dolu bir odada gören Kırmızı'nın hikâyesiyle başlıyor ve onun hikâyesinin devamında da kendini bulabilmesi için yol gösteriyor. Kendini diğer insanlara sevdirmeye, beğendirmeye çalışan ve takdir edilme hissinin eksikliğini derinde yaşayan Kırmızı'nın ve bu istekleri olmayınca da Yaratıcıyı sorgular boyuta gelmesiyle yolu Doktor Mavi ile kesişiyor ve hikayeler başlıyor. Her ne kadar farklı isimler farklı kahramanlar olsa da çekilen sancı aynı: var olduğunu kabul ettirme takdir edilme ve sevgi eksikliğinin giderilmesi... Doktor Mavi'nin arkadaşı Beyazla olan sohbetleri ile sorunlar çözüme kavuşuyor ve herkes narsist benliklerinin etksinden kurtuluyor; insan olduğunu Mutlak Yaratıcının sevgisinin, takdir etmesinin, değer vermesinin fâni olan insana göre daha değerli olduğunu idrak ediyor. Kısaca insana Mutlak Yaratıcı olan Rabbimiz diyor ki: •Ben size yetmez miyim? [39:36] •... De ki: Allah bana yeter.[39:38]

Aynalar Koridorunda AşkMustafa Ulusoy · Kapı Yayınları · 20193,471 okunma

·

560 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.