Murakami san, sen nasıl bir yeteneksin ki, 740 sayfa boyunca, okuyucuyu hiç sıkmadan, tempoyu hiç düşürmeden, merakı canlı tutmayı başarabiliyorsun Kahramanımız Toru Okada hayatındaki olaylar (kendisi bence biraz rahat bir kişilikti, olan tüm gariplikleri olgunlukla karşıladı ), ilk önce kedisinin kaybolması ile başlıyor. Ardından sessiz sedasız, nedensiz habersiz karısı bir sabah çıkıyor ve bir daha gelmiyor. Buraya kadar normal olan olaylar birden garip bir hal almaya başlıyor. Medyum Kano kardeşler çıkıyor önce, ardından garip bir genç kız dahil oluyor Okada'nın hayatına. Sahneye katılan Teğmen Mamiya sayesinde, Moğol sınırlarında derisi yüzülen istihbarat subayını okurken buluyorsun kendinizi. Sonra bir bakmışsınız Sibirya da Gulag esir kampındasınız. Birbiriyle alakasız gibi gözüken! iç içe geçmiş hikayeler, rüyalar, falcılar, kehanetler, politikacılar ve tabii ki, her sabah ötüşüyle dünyanın zembereğini kuran Zemberekkuşu. Görevini bir gün ihmal etmesiyle Okada'nın başına gelen olayların bağlantısı olabilir mi? Tüm bunlar yaşanırken, her fırsatta Asılmışlar Evinde kuyuya inip,saklanan Bay Okada! Sanki, tek bir eksiğin olmadığı büyük ziyafet sofrasından, tıka basa doymuş bir halde kalktım. Son sayfayı kapattığımda, tekrar anladım ki iyi bir edebiyat eseri, ruhun en büyük gıdası...

Zemberekkuşu'nun GüncesiHaruki Murakami · Doğan Kitap · 20122,425 okunma

·

421 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.