Tüm hırslarımız keyif ve acıya sebep olan şeyler tarafından şekillenir veya keyif ve acı bir şekilde onlara bağlıdır. Bu nedenle nefretimizi genelde bize acı veren şeye yönlendiririz çünkü onun bizde bıraktığı korku bitmeyen bir acıya yol açar. Ancak bize iyiliği dokunan bir şeyi sürekli sevmeyiz çünkü onun bize verdiği keyif az önce bahsedilen şeyin verdiği acının yanında zayıf kalır ve ondan bize tekrar iyilik geleceğine dair umut beslemeye hazır değilizdir.