Aşk kitapları mı yoksa Yaşam Suyu mu?
Bu yazarı çok sevdim. Her şeyden önce bana kendimi anlatıyor gibi geldi yazdıklarıyla. Sizde okuyunca kendinizden parçalar bulabileceksiniz kitaplarında. Bir önceki okuduğum kitabı 
G.H.’ye Göre Çile daha yoğun anlatımlı olan bir kitaptı hani hafızanıza atıp aniden söylenecek cümleler yok belleğimde bu kitapla ilgili, çoğunlukla da olmamıştır okuduklarımda. Sindirerek okumayı içinden çıkardığım anlamların benimle bütünleşmiş olması beni o kitaba bağlayan ve mutlu eden şey. Yoksa bir kitabı alıp edebi değeri var mı yok mu? İlla bir yazım kuralı ya da yazım tekniğine göre yargılayacaksak çoğunu elemek gerekirdi. Sadece klasik başyapıtlara yapışıp kalırdık. İlerlemek mümkün olmazdı zannımca.
Yaşam suyu da böyle bir kitap. Yeni döneme uygun, nasıl içinden geldiyse yazılmış kendinize ona bağlanmış hissetmenizi istemiş yada onun size bağlı bir hayat sunuyormuşçasına izlenim verilmiş. Günlük hayatımızdaki sıradan şeylerin bile anlamını bulmayı başarmış. Mesela, çiçeklerin. Özgür olmayı istemiş daha çok kendimi yakın hissetmemin öyle olmasını umut etmek isteyişimin özgürlüğü tatmayı her yerde her şey de aramış ama kendi karamsarlığı içinde boğulmuş. Kendi bakış açısının derinliklerine indikçe kaybolmuş. Yalnızlığının getirdiği özgürlüğünün içinde sıkışıp kalmıştır kimbilir?
Her ne anlatıyorsa anlatsın her okuyanda farklı duygular, farklı hisler uyandıracağı bir kitap. Mutlaka bu tarz kitapları da okuyun sürekli aşk kokan kitaplardan bıkmadık mı?
·
297 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.